Izmestyev przeciwko Rosji

Naruszenia Konwencji w stosunku do osoby dożywotnio pozbawionej wolności, łącznie z monitoringiem video jego celi – wyrok ETPC z 27.8.2019 r. w sprawie Izmestyev przeciwko Rosji (skarga nr 74141/10)

Sprawa dotyczyła postępowania karnego, które doprowadziło do skazania i wymierzenia kary dożywotniego pozbawienia wolności skarżącemu. Jego zarzuty dotyczyły kamer bezpieczeństwa, które monitorowały jego celę 24 godziny na dobę, ograniczeń rodzinnych wizyt, długotrwałości jego tymczasowego aresztowania, warunków osadzenia oraz faktu, że postępowanie toczyło się za zamkniętymi drzwiami.

ETPC stwierdził jednomyślnie:

Naruszenie Artykułu 3 (zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania) Konwencji w związku z warunkami osadzenia skarżącego od 30 listopada 2007 r. do 6 listopada 2011 r., a warunki w jakich był transportowany do i z sądu podczas procesu karnego przeciwko niemu;

Naruszenie Artykułu 5 ust. 3 (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego):

Trybunał uznał, że orzeczenia przedłużające stosowanie tymczasowego aresztowania skarżącego były opatrzone stereotypowymi sformułowaniami i nie zostały oparte na szczególnym faktycznym materiale dowodowym. Władze trzymały więc skarżącego w areszcie przez ponad 3 lata na podstawach, które nie mogły zostać uznane za „wystarczające” aby usprawiedliwić ich długość.

Naruszenie Artykułu 6 ust. 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego):

Trybunał uznał, że wyłączenie jawności postępowania przed sądem I instancji nie mogło być uznane za uzasadnione, ponieważ sąd I instancji zdecydował o niejawności całego postępowania tylko i wyłącznie na podstawie tajnych dokumentów załączonych do akt, bez podania uzasadnienia swojej decyzji, wskazując, że te dokumenty były związane z przedmiotem postępowania a ich włączenie było konieczne. Dodatkowo, sąd nie ocenił tych dokumentów na rozprawie ani nie oparł się na nich w wyroku.

Naruszenie Artykułu 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego):

Trybunał uznał, po pierwsze, że nałożono ograniczenia wizyt rodzinnych na skarżącego w czasie pozbawienia wolności w kolonii nr IK-1. Po drugie, Trybunał stwierdził, że prawo rosyjskie było niejasne w zakresie monitoringu video osadzonych odbywających kary pozbawienia wolności a skarżący nie mógł korzystać z minimalnego stopnia ochrony wymaganego przez zasadę rządów prawa w demokratycznym społeczeństwie.