Zakaz rozpowszechniania informacji o śledztwie w sprawie zarzutów korupcji: naruszenie wolności wypowiedzi dziennikarza – wyrok ETPC z 4.5.2021 r. w sprawie Akdeniz i Inni przeciwko Turcji (skargi nr 41139/15 i 41146/15)
Sprawa dotyczyła środka
zabezpieczającego orzeczonego przez sądy zakazującego rozpowszechniania i publikowania
(na jakimkolwiek nośniku) informacji o dochodzeniu parlamentarnym w sprawie
zarzutów korupcji wobec czterech byłych ministrów, wszczętego po operacji
przeprowadzonej przez policję i prokuraturę w Stambule w sprawie zdarzeń z 17 i
25 grudnia 2013 r. Skarżący, Banu Güven (znany dziennikarz), a także Yaman
Akdeniz i Kerem Altıparmak (dwaj naukowcy, którzy są popularnymi użytkownikami mediów
społecznościowych) zażądali zniesienia przedmiotowego zakazu, powołując się na prawo
do swobodnego przekazywania informacji i poglądów, a także na prawo do
otrzymywania informacji. Trybunał Konstytucyjny odrzucił ich wniosek ze względu
na brak statusu pokrzywdzonego, ponieważ nakaz ten nie wpłynął na nich
bezpośrednio ani osobiście.
Trybunał wskazał, że sam środek
polegający na zakazie ewentualnej publikacji i rozpowszechniania informacji
jakimkolwiek środkiem przekazu porusza kwestię wolności informacji.
Jednogłośnie uznał skargę Banu Güvena za dopuszczalną w odniesieniu do
skargi wniesionej na podstawie Artykułu 10 (wolność wypowiedzi). Przyjął,
że pani Güven, dziennikarka, komentatorka polityczna i prezenterka wiadomości
telewizyjnych w tamtym czasie, mogła zasadnie twierdzić, że kwestionowany zakaz
naruszył jej prawo do wolności wypowiedzi. Mogła zatem domagać się przyznania
statusu ofiary.
W związku z tym Trybunał
stwierdził, że nie można przeoczyć faktu, że gromadzenie informacji, które jest
nieodłącznym elementem wolności prasy, również jest uważane za niezbędny
warunek wstępny działania dziennikarza; oraz że w kontekście debaty na temat
kwestii interesu publicznego środek ten mógł zniechęcić dziennikarzy do udziału
w publicznych dyskusjach na tematy ważne dla życia społeczności.
Trybunał jednogłośnie
stwierdził, że doszło do naruszenia Artykułu 10 (wolność wyrażania opinii)
Konwencji w odniesieniu do Banu Güven. W istocie zakwestionowany nakaz,
który stanowił środek zapobiegawczy mający na celu zakaz jakiegokolwiek
przyszłego rozpowszechniania lub publikacji informacji, miał poważne
konsekwencje dla korzystania przez skarżącą z jej prawa do wolności wypowiedzi.
Taka ingerencja nie miała „podstawy prawnej” dla celów Artykułu 10, a zatem
uniemożliwiła pani Güven skorzystanie z wystarczającego poziomu ochrony
wymaganego przez praworządność w społeczeństwie demokratycznym.
Wreszcie Trybunał orzekł, że pan
Akdeniz i pan Altıparmak nie wykazali, w jaki sposób kwestionowany zakaz wpłynął
na nich bezpośrednio. W związku z tym nie przysługiwał im status ofiary w
przedmiotowej sprawie. Dlatego Trybunał większością głosów uznał ich skargę
za niedopuszczalną.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz