Zasada ne bis in idem (prawo do nie bycia sądzonym czy karanym dwa razy) nie została naruszona w toku postępowań administracyjnego i karnego skutkujących kombinacją kar - Wyrok Wielkiej Izby - Sprawa A i B przeciwko Norwegii (24130/11 and 29758/11), 16 głosami do 1: brak naruszenia Artykułu 4 Protokołu 7 (prawo do nie bycia sądzonym czy karanym dwa razy) Konwencji.
Sprawa dotyczyła dwóch podatników, którzy skarżyli się, że zostali oskarżeni i ukarani dwa razy - w postępowaniu administracyjnym i karnym - za ten sam czyn. Trybunał uznał, iż nie było podstaw aby wątpić w przyczyny dla których norweskie ustawodawstwo uregulowało społecznie szkodliwe zachowanie w postaci niepłacenia podatków w zintegrowanym postępowaniu administracyjnym i karnym. Nie zakwestionowano przyczyn dla których norweskie władze zdecydowały się rozpoznawać oddzielnie bardziej poważne i społecznie niebezpieczne aspekty oszustwa w kontekście procedury karnej a nie zwyczajnego postępowania administracyjnego. Trybunał zauważył, że przebieg dwóch postępowań z możliwością połączenia różnych kar, był przewidywalny dla skarżących, którzy musieli wiedzieć od początku że zarówno skazanie w toku postępowania karnego jak i nałożenie kar podatkowych było możliwe, a nawet prawdopodobne w ich przypadku. Trybunał odnotował, że postępowania administracyjne i karne były prowadzone równolegle oraz były ze sobą wzajemnie powiązane. Fakty ustalone w jednym z postępowań były podstawą ustaleń w drugim postępowaniu, a w zakresie proporcjonalności całej kary, kara nałożona w postępowaniu karnym uwzględniała już karę podatkową. Trybunał uznał za satysfakcjonujące to, że gdy różne kary są nakładane przez dwie różne władze w kontekście różnych procedur, istnieje mimo wszystko wystarczająco bliski związek między nimi, zarówno co do meritum jak i czasu, by uznać je za stanowiące część całego schematu sankcji w prawie norweskim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz