Kontrola tożsamości
wykorzystywana jako pretekst do uniemożliwienia skarżącym wzięcia udziału w
demonstracji: naruszenie Konwencji – wyrok ETPC z 24.5.2022 r. w sprawie Alıcı i inni przeciwko
Turcji (skarga nr 70098/12)
Sprawa dotyczyła skarżących, którzy
zostali zatrzymani podczas podróży autobusem z Adany do Ankary w celu wzięcia
udziału w demonstracji i którzy ukarali grzywną za zatajenie swojej tożsamości
policji, która zatrzymała ich autobus.
Jednogłośnie:
naruszenie art. 5 ust. 1
(prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego) Europejskiej Konwencji Praw
Człowieka.
Trybunał stwierdził, że głównym
powodem aresztowania i zatrzymania skarżących było uniemożliwienie im podróży
do Ankary, a tym samym udziału w demonstracjach, które zostały uznane za
niezgodne z prawem. W szczególności Trybunał zauważył, że skarżący nie zostali
zwolnieni przed godziną 14.50. w dniu 28 marca 2012 r., podczas gdy ich
tożsamość została ustalona do godziny 4.50. Nic nie uzasadniało ich zatrzymania
po ustaleniu ich tożsamości. W każdym razie ich zatrzymanie przestało być
uzasadnione w celu zapewnienia spełnienia obowiązku identyfikacji i nie podlega
już art. 5 ust. 1 lit. b) Konwencji. Trybunał sprecyzował również, że materiał
zawarty w aktach sprawy nie wskazywał na spełnienie wszystkich warunków
aresztowania i zatrzymania skarżących w celu zmuszenia ich do wypełnienia
konkretnego i konkretnego obowiązku już na nich ciążącego, którego do tej pory
nie wykonywali. usatysfakcjonować. Trybunał powtórzył, że zatrzymanie byłoby
dopuszczalne tylko wtedy, gdy wypełnienie „obowiązku przewidzianego przez
prawo” nie może być zapewnione łagodniejszymi środkami. W związku z tym
zatrzymanie i dalsze aresztowanie skarżących nie było zgodne z Artykułem 5
Konwencji.
naruszenie Artykułu 11
(wolność zgromadzeń i zrzeszania się)
Trybunał powtórzył, że władze mają obowiązek podjęcia odpowiednich środków w odniesieniu do zgodnych z prawem demonstracji, aby zapewnić ich pokojowy przebieg i bezpieczeństwo wszystkich obywateli. W tej sprawie wydawało się, że jedynym środkiem faktycznie podjętym wobec skarżących i innych demonstrantów było uniemożliwienie im bezpośredniego wyjazdu do Ankary, co Trybunał uznał za nieproporcjonalne i niepotrzebne w celu zapobieżenia nieporządek i ochrona praw innych osób (uzasadnione cele władz).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz