Wydalenie do Pakistanu
obywatela tego kraju, który nawrócił się na chrześcijaństwo w Szwajcarii,
groziło naruszeniem jego praw wynikających z Konwencji – wyrok ETPC z 26.04.2022
r. w sprawie M.A.M.
przeciwko Szwajcarii (skarga nr 29836/20)
Sprawa dotyczyła ewentualnego
wydalenia skarżącego do Pakistanu. AM jest obywatelem Pakistanu, który
przeszedł z islamu na chrześcijaństwo podczas pobytu w Szwajcarii, gdzie
przybył w 2015 roku i gdzie jego wniosek o azyl został odrzucony.
Jednogłośnie: w przypadku
wykonania decyzji o wydaleniu skarżącego do Pakistanu doszłoby do naruszenia
art. 2 (prawo do życia) i art. 3 (zakaz tortur, nieludzkiego lub poniżającego
traktowania) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, wobec braku oceny ryzyka,
na jakie narażony był skarżący ze względu na ogólną sytuację chrześcijańskich
nawróconych w Pakistanie oraz jego własną sytuację osobistą.
Trybunał orzekł, że ocena przez
władze szwajcarskie zagrożenia dla skarżącego w związku z jego nawróceniem na
chrześcijaństwo w przypadku wydalenia do Pakistanu była niewystarczająca, aby
podtrzymać odrzucenie jego wniosku o azyl, także biorąc pod uwagę, że nie był
reprezentowany przez prawnika na każdym etapie postępowania krajowego.
Stwierdził ponadto, że skarżący wykazał, że jego wniosek o azyl, który był
oparty na jego nawróceniu, powinien był zostać zbadany bardziej szczegółowo
przez władze krajowe, które w szczególności powinny były wziąć pod uwagę
wszelkie możliwe zmiany w ogólnej sytuacji nawróconych chrześcijan w Pakistanie
oraz szczególne okoliczności sprawy skarżącego.
Trybunał zdecydował również,
zgodnie z Regułą 39 Regulaminu Trybunału (środki tymczasowe), że w interesie
prawidłowego toku postępowania pożądane jest, aby skarżący nie został wydalony
do czasu uprawomocnienia się wyroku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz