Praktyka osadzania więźniów tysiące kilometrów od
ich rodzin nadal funkcjonuje pomimo wyroku ETPC z 2017 r. – wyrok ETPC z
3.7.2018 r. w sprawie Voynov
przeciwko Rosji (skarga nr 39747/10); jednomyślnie: naruszenie Artykułu 8
(prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji oraz naruszenie
Artykułu 13 (prawo do skutecznego środka odwoławczego) Konwencji.
Sprawa dotyczyła
skargi wniesionej przez więźnia na to, że został wysłany od odbycia swojej kary
do zakładu karnego oddalonego o 4.200 km od jego domu rodzinnego. Nie widział
więc swojej partnerki od 2014 r. oraz nigdy nie zobaczył swojej 4-letniej
córki.
Trybunał
stwierdził, że nic w obserwacjach rządu w sprawie nie przekonało go do odejścia
od ustaleń swojego wyroku z 2017 r. dotyczącej tego samego problemu. W tamtym
wyroku Trybunał wskazał, że rosyjski system prawny nie zapewniał skutecznych
gwarancji przeciwko nadużyciom w kwestiach przedmiotowych decyzji o miejscu
odbycia kary pozbawienia wolności i przez to naruszał ich prawo do poszanowania
życia rodzinnego. Dodatkowo, procedura wskazana przez rząd nie dawała
skarżącemu możliwości poskarżenia się na naruszenie prawa do poszanowania życia
rodzinnego. Nie było również innego dostępnego środka dla niego na poziomie
krajowym aby skarżyć się na wysłanie tak daleko od rodziny celem odbycia kary
pozbawienia wolności.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz