Środki bezpieczeństwa nałożone na
osobę, co do której stwierdzono brak odpowiedzialności karnej, nie stanowią kar
w rozumieniu Konwencji – Berland przeciwko
Francji – brak naruszenia Artykułu 7 § 1 Konwencji (zakaz
karania bez podstawy prawnej). Sprawa dotyczyła środków bezpieczeństwa nałożonych na
podstawie ustawy z 25 lutego 2008 roku na pana Berlanda, co do którego uznano,
że nie ponosi odpowiedzialności karnej, w związku zabójstwem popełnionym przed
wejściem w życie ustawy. Pan Berland skarżył się na to, że została na niego
nałożone kary, które w związku z jego stanem psychicznym, nie zostałyby
nałożone pod rządami poprzedniej ustawy, która obowiązywała w czasie
popełnienia czynu.
Trybunał zauważył, że środki bezpieczeństwa nie zostały
zastosowane w związku ze skazaniem pana Berlanda za popełnienie czynu
zabronionego, ale w związku z uznaniem, że nie ponosi odpowiedzialności karnej.
Przedmiotowe środki (20-letni zakaz kontaktu ze stronami postępowania oraz
zakaz posiadania broni) powinny być uznane raczej za środki prewencyjne niż
karę i w związku z tym nie dotyczy ich zasada nieretrospekcji określona w
Artykule 7 § 1 Konwencji.
- nie dotyczy środków bezpieczeństwa nałożonych na osoby
skazane na karę pozbawienia wolności, które stanowiły szczególne zagrożenie w
zakończeniu kary. Ten aspekt dotyczył pierwszej części ustawy z 25 lutego 2008
roku, podczas gdy sprawa pana Berlanda dotyczyła drugiej części ustawy.
- w M przeciwko Niemcom Trybunał uznał, że prewencyjny
areszt skarżącego stanowił „karę” i w związku z tym Artykuł 7 § 1 Konwencji
znajdował zastosowanie. Trybunał uznał, że kwestionowany środek, który został
nałożony po skazaniu skarżącego za usiłowanie zabójstwa i rozbój i był jedną z
najsurowszych kar które mogły być nałożone na podstawie niemieckiego kodeksu
karnego, powinien być uznany za karę. Trybunał wziął również pod uwagę fakt, że
pan M. był osadzony w zwykłym więzieniu, podczas gdy pan Berland w
specjalistycznym szpitalu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz