Duńskie ustawodawstwo
dotyczące łączenia rodzin jest dyskryminujące – Sprawa Biao
przeciwko Danii (38590/10) – wyrok Wielkiej Izby – naruszenie
Artykułu 14 (zakaz dyskryminacji) w związku z Artykułem 8 (prawo
do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji; oraz brak
potrzeby rozpoznawania sprawy osobno pod Artykułem 8.
Sprawa
dotyczyła skargi naturalizowanego Duńczyka pochodzenia togijskiego
oraz jego ghańskiej żony na niemożliwość osiedlenia się w
Danii. Duńskie władze odmówiły przyznania im prawa do łączenia
rodzin z uwagi na to, że para nie spełniła wymogu, zgodnie z
ustawą o cudzoziemcach, że nie mogli mieć silniejszych związków
z innym niż Dania krajem (w tym wypadku chodziło o Ghanę) zwana
dalej „wymogiem związku”. Skarżyli się również, ze zmiana
ustawy o cudzoziemcach z grudnia 2003 roku – znosząca wymóg
związku dla tych, którzy mieli duńskie obywatelstwo od 28 lat –
skutkowała różnicą w traktowaniu między urodzonymi w Danii
obywatelami oraz tymi, podobnie jak skarżący, którzy nabyli
duńskie obywatelstwo nie przez urodzenie.
Trybunał
wskazał, że wyjaśnienie rządu dotyczące wprowadzenia zasady 28
lat (by rzekomo zapewnić żeby nie doszło do niepożądanych
konsekwencji dla duńskich ekspatów, którzy założyli rodzinę za
granicą, a następnie mieliby trudności z wypełnieniem wymogu
związku po ich powrocie do Danii), było oparte na raczej
spekulacyjnych argumentach. W szczególności, kwestia czy obywatel
Danii mógł stworzyć tak silne więzi z Danią, że łączenie
rodzin z cudzoziemskim małżonkiem miałoby szansę powodzenia z
integracyjnego punktu widzenia nie mógł zależeć jedynie na
długości posiadania obywatelstwa, przez mniej lub więcej niż 28
lat. To uzasadnienie oznacza, że pewne elementy zostały przeoczone
w sprawie skarżącego, a mianowicie fakt, że aby uzyskać duńskie
obywatelstwo, musiał przebywać w Danii przez co najmniej 9 lat,
wykazać się biegłością duńskiego języka oraz wiedzą na temat
duńskiego społeczeństwa, oraz spełnić wymóg samoutrzymania.
Trybunał w związku z tym doszedł do wniosku, że rząd nie
wykazał aby istniały nieodparte albo bardzo poważne powody
niezwiązane z etnicznym pochodzeniem dla uzasadnienia pośredniego
skutku dyskryminującego zasady 28 lat. Ta zasada faworyzowała
obywateli duńskich duńskiego pochodzenia etnicznego, oraz postawiła
w niekorzystnej sytuacji, czy też miała nieproporcjonalnie
krzywdzący skutek dla osób, takich jak skarżący, który otrzymał
duńskie obywatelstwo nie przez urodzenie i którzy byli pochodzenia
etnicznego innego niż duńskie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz